Astervrijwilliger Miep van Berkestijn

‘Het is ontzettend belangrijk dat de mantelzorger mij vertrouwt’

‘Ik zie mezelf als een gezelschapsdame’, zegt Miep van Berkestijn Zij zet zich in als vrijwilliger voor het project Aster. Een dagdeel per week ondersteunt zij mantelzorgers bij het verzorgen van hun partner. Het is de bedoeling dat de mantelzorger in die tijd wat voor zichzelf gaat doen. ‘Dat kan van alles zijn, naar de markt gaan, een voorstelling bezoeken, of de administratie bijwerken’, vertelt Miep.

‘Om mijn werk goed te kunnen doen, is het ontzettend belangrijk dat de mantelzorger mij vertrouwt. Die laat zijn dierbare voor een paar uur bij mij achter. Vaak vinden mantelzorgers het de eerste keer spannend, maar daarna verloopt het bijna altijd prima.

Klankbord

Ik heb maar een keer meegemaakt dat eén op één contact niet lukte. De echtgenote van die cliënt vond het ontzettend zwaar om haar man te verzorgen en wilde mij als klankbord gebruiken. Toen de situatie na een paar bezoekjes niet verbeterde, heb ik in overleg met de Doras- coördinator besloten dat dit zo niet zinvol was.

Momenteel ga ik elke woensdagmiddag op bezoek bij een Indische dame. Geestelijk mankeert ze niets, maar ze is wel eenzaam. Ze is verhuisd van Den Bosch naar Amsterdam, en heeft hier weinig sociale contacten. Ook komt ze weinig buiten. Dus zit ik bij haar en praat met haar over allerlei dingen. Als het lekker weer is, neem ik haar mee naar het winkelcentrum en dan gaan we naar het terras. Dan gaan we even snoepen; dan bestellen we bijvoorbeeld bitterballen.

Anneke

Bijzondere herinneringen bewaar ik aan de cliënt die ik het langst heb bezocht, Anneke. Zij was nog relatief jong, 62, en had Alzheimer. Haar man zorgde dag en nacht voor haar, maar had ook tijd nodig om aan zijn dissertatie te werken. Dus schakelde hij Aster in.

Anneke was fysiek nog erg gezond en dol op wandelen. Maar ze kon niet meer alleen op stap. Dan verdwaalde ze. Dus wandelde ik wekelijks met haar op en neer naar Durgerdam. Alzheimer is een progressieve ziekte en dit leidde ertoe dat Anneke op een gegeven moment voor mij onhanteerbaar werd. Dan liep ze bijvoorbeeld ineens de drukke weg op. Ik kon haar niet meer begeleiden. Zo nu en dan denk ik nog wel eens terug aan haar. Als we hadden gewandeld dan straalde ze helemaal.

Voorlopig wil ik me blijven inzetten voor Aster. Ik vind het nuttig vrijwilligerswerk en ik merk ook dat er veel behoefte aan is. Ik kan mantelzorgers echt aanraden om Aster in te schakelen. Mantelzorg is erg intensief en dan vind ik het heel verstandig dat je een paar uur per week de zorg aan iemand anders overlaat.